Waarheid onbekend

Er is in Nederland een meisje dat niet mee mag op schoolkamp vanwege een stoornis (link). Het verhaal luidt dat dit komt doordat ze ODD heeft, Oppositional Defiant Disorder. Een stoornis die zich kenmerkt door het zich verzetten tegen gezag. Dit natuurlijk in een hele kleine notendop.

Het bericht kwam mij onder ogen op Facebook. Het fantastische sociale medium waarmee vermeende misstanden in de grote vijver van de onwetende mensen worden gegooid. En het heeft effect. Het komt kranten ter ore en ook Hart van Nederland besluit het verhaal uit te lichten in één van hun uitzendingen. Mensen geven hun mening over hoe schandalig dit wel niet is, hoe moeilijk voor het meisje en haar ouders. Discriminatie wegens een stoornis! Dat kan echt niet.

De school spreekt zich echter niet publiekelijk uit over haar beslissing. Hetgeen betekent dat we niet weten wat er vooraf is gegaan aan hun besluit en hoe ze er toe gekomen zijn om dit meisje haar schoolkamp te ontzeggen. Het zou hoe dan ook niet goed zijn voor het meisje of de ouders als school hier wel publiekelijk werk van zou maken en open kaart zou spelen in de media.

Dus eigenlijk kunnen we niet echt oordelen over deze situatie. Ik kan alleen maar speculeren, want ik ken niet alle ins en outs van dit verhaal. Maar er zit hier een leerkracht die zich afvraagt hoe moeilijk het misschien was om het besluit te nemen om het meisje niet mee te laten gaan. Overleg na overleg, wikken, wegen. Hoe veilig is het voor de andere leerlingen, hoe zeker ben je ervan dat er tijdens kamp geen gekke dingen gebeuren. Kunnen de leerkrachten de zorg dragen, kunnen zij het aan in combinatie met al die andere jongelui?

Wat als het meisje toch mee zou hebben gemogen en er ging iets dramatisch mis in combinatie met een andere leerling. Dan had er misschien weer een ander verhaal geventileerd op social media. En dan zouden mensen misschien roepen hoe onverantwoord het was van die school om zo een meisje gewoon maar mee te laten gaan.

Weet je, ik weet het niet, dus ik kan eigenlijk echt niet oordelen. Wat ik wel weet is dat ik sowieso te doen heb met de jongedame en haar ouders. Alle drama, alle aandacht, alle toestanden met de school. Onmacht, onbegrip, moeite, strijd. Nee, ze hebben het niet makkelijk en leuk is het voor niemand. En de leerkracht(en) van het meisje? Ik weet denk ik wel hoe ik me zou voelen en ik weet dat ik het zo graag anders zou hebben gezien. Mijn klas zou er mee bezig zijn. Het schoolkamp enigszins beladen. Gesprekken met ouders, leerlingen. Heel veel meningen, wellicht flink onder vuur liggen. Leerkrachten geven doorgaans veel om hun leerlingen. Het blijft zoeken naar een balans tussen de behoeften van individuen en behoeften van de rest van de groep. Wat kies je, waar leg je de grens? Moeilijk, moeilijk, moeilijk.

Zoals ik al eerder zei, ik ken het complete verhaal niet. En als ik het wel kende, dan zou ik nog geen oordeel willen vellen. Het zou me alleen maar leren hoe de dingen kunnen gaan. Wat de toedrachten zijn en de impact op de betrokkenen. Ik wens dat de gemoederen zullen bedaren, dat er (in besloten kring) vrede kan worden gesloten, met respect en begrip voor alle partijen. En ik wens dat alle mensen die maar wat roepen op social media, eerst een klein beetje nadenken voordat ze hun mening er tegenaan knallen.