‘Waar is uw dochter?’ Het was een telefoontje van de directeur van de Mavo. Mijn moeder nam op en reageerde verbaasd. ‘Deborah is volgens mij cadeautjes kopen in het dorp, hoezo?’ Ondertussen liep ik inderdaad op mijn dooie akkertje langs de winkels in het dorp en was ik me van geen kwaad bewust. In mijn beleving had ik namelijk op een later tijdstip mijn tentamen. Nu, in deze tijd, zou ik gelijk gebeld zijn op mijn mobiele telefoon, maar ja, dat was dus nog niet. Toen ik thuiskwam vroeg mijn moeder of ik niet iets vergeten was… Nee, ik was niks vergeten, hoezo?
Doorgaan met het lezen van “Een minder handige eigenschap”
Categorie: Leven
Terugblik
‘In goede handen, ik weet dat ze er zijn’. Een liedje van Kinga Bán dat vandaag steeds een beetje door mijn hoofd speelt. Een liedje dat ze schreef, omdat ze wist dat ze afscheid zou gaan nemen. Terwijl ik in het schemerdonker door de mist fiets met mijn oudste zoon achterop, neurie ik de melodie. ‘In goede handen’. Emotioneel als ik soms kan zijn, schieten de tranen in mijn ogen en dank ik God dat ik mag bestaan en dat ik voor mijn kinderen mag zorgen. En de kinderen van Kinga? Geen moeder, maar toch, in goede handen. Want hoe hard en genadeloos dit leven heel vaak ook lijkt, zonder Hem… Doorgaan met het lezen van “Terugblik”
Lastige kids!?
FLATS! Daar gaat de groene John Deere loopfiets van Ruben. Midden op het fietspad. Meneer is boos, moe en gefrustreerd. Net uit school opgehaald. Het is vrijdagmiddag, en hij heeft duidelijk wat moeite met het omschakelen naar een andere situatie. De juf heeft ballonnen uitgedeeld en dat is voor Ruben een extra ‘puzzelstukje’. Want hoe of wat wil je met een ballon als je met de loopfiets naar huis moet? Ik had al wel een oplossing, maar Ruben stond erop: De ballon moest en zou hij zelf vasthouden, bovendien mocht er ook absoluut geen druppeltje water op de ballon komen. Erg lastig zo met dat natte weer. En zie daar, een recept voor het zo goed als onvermijdelijke. Doorgaan met het lezen van “Lastige kids!?”
Hoe ik zou moeten zijn, maar niet ben…
Een bijzondere titel, vooral omdat hij begint met: ‘Hoe ik zou moeten zijn’. Hoezo, hoe ik zou moeten zijn?
Misschien herken je het een beetje? Dat je zo een soort van lijstje hebt met eisen of regels waar je aan wilt voldoen om ‘een goed mens’ te zijn? Tot op zekere hoogte niks mis mee overigens. Bijvoorbeeld als het gaat over fatsoensnormen en dergelijke. Maar waar eindigen de gebruikelijke fatsoensnormen en waar begint de enorme lijst die je jezelf oplegt om maar te voldoen aan dat ideaalplaatje. Doorgaan met het lezen van “Hoe ik zou moeten zijn, maar niet ben…”
Draakjes
‘Kinderen kunnen echt draakjes zijn!’, zegt mijn man vol overtuiging als hij met onze blije peuter terugkomt van de helikoptertjes. Die helikoptertjes hangen aan een rails en je kunt er vanaf een platform instappen. Heel leuk, dat vindt vrijwel ieder kind. Dus waarom uitstappen om iemand anders te laten? Doorgaan met het lezen van “Draakjes”
Wat niet is (en wel had moeten zijn)
‘Als ik naar jullie gezinnetje kijk, dan had ik dat ook zo graag gewild voor mijn eigen zoon’. Ik luister naar een vrouw die me in korte tijd veel vertelt over de dingen in haar leven waar ze verdriet om heeft. Wij zijn de afgelopen jaren veranderd van ongewenst kinderloos tot het ideaalbeeld van gelukkig gezinnetje. Mensen zien onze jongens en genieten van het stel. Wij genieten net zo hard of nog harder. Maar… Doorgaan met het lezen van “Wat niet is (en wel had moeten zijn)”
Het is gewoon Wabi Sabi…
Beng! Beng! ‘Neeee, niet doen! M’n tafel!’ Ik ben er zojuist getuige van hoe mijn twee jarige peuter letterlijk twee putjes in onze eikenhouten tafel slaat met zijn níet eikenhouten inlegpuzzel. Het gaat razend snel en ik ben het niet voor. Met wat spuug probeer ik de putjes weg te poetsen, want iemand had me ooit gezegd dat hout weer een beetje omhoog komt van nattigheid. Geen idee of het waar is, maar je kan het maar proberen. Doorgaan met het lezen van “Het is gewoon Wabi Sabi…”
