De heidense kerstboom

Maandagochtend, de ochtend na het Sinterklaasweekend en voor de meeste mensen tevens het startschot voor het optuigen van de kerstbomen. We komen ’s ochtends aan op het kinderdagverblijf en de kerstboom aldaar kan niemand ontgaan. Glimmende ballen, prachtige lichtjes, sokken met rendiertjes. De peuters en kleuters staan er vol bewondering naar te kijken. Brent neemt een sprint en met groot enthousiasme bewondert ook hij de boom. Ik bedenk me dat we ons kleine kunstboompje thuis ook maar weer te voorschijn moeten halen. Als ik het niet voor mezelf doe, dan in ieder geval voor Brent.

De volgende dag sleep ik met het beetje energie dat ik heb, de kerstspullen uit de berging. Zodra Brent doorheeft wat er in de dozen zit, is hij niet meer te houden. Vol overgave stort hij zich op het ‘helpen’ met de boom. Het is ook eigenlijk geen probleem. De lichtjes hadden we vorig jaar laten zitten en de kerstballetjes zijn van plastic. Brent is ruim een uur zoet met de rode en gouden kerstballetjes. Ze komen niet per definitie allemaal in de kerstboom terecht, maar uiteindelijk hebben we een mooi boompje waar onze peuter apetrots op is. Hij vindt hem prachtig!

En dan verschijnt er een filmpje op een facbookgroep. Over de heidense herkomst van de vele gebruiken rondom kerst. Na afloop van de enorme informatiestroom kijk ik enigszins aangedaan en verward naar ons bescheiden boompje en ik beeld me in hoe het over zou komen als ik het hele geval op z’n kop in de prullenbak zou zetten. ‘Sorry lieve Brent, maar mama heeft besloten dat het toch niet helemaal christelijk is’. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen.

Tegelijkertijd wil ik als dochter van de Here geen dingen doen die hem verdriet bezorgen dus ik besluit het te laten bezinken en ik vraag God of Hij het mij duidelijk wil maken als ik het boompje toch de deur uit zou moeten doen. Ik wacht af of ik al onvrede voel, iedere keer als ik de woonkamer instap en naar de boom kijk, niks……De volgende dag, nog niks.

Ik struin het internet af naar informatie over de kerstboom en ik lees over verschillende herkomsten. De versie van de ballen die de testikels (oké sorry!) van een afgod zouden zijn zie ik niet terugkomen. Wie weet is het zo, wie weet niet, wie weet zijn de gebruiken en de redenen in de loop der tijd verbasterd en veranderd. Ik zou het echt niet weten. Wat ik weet is dat ik erop mag vertrouwen dat als ik dingen in huis haal die God absoluut niet goedkeurt, dat Hij mij dat (vroeg of laat) echt wel duidelijk zal maken.

Onze kerstboom blijft deze kerst staan waar Hij staat. Onze zoon mag er met volle teugen van genieten. Misschien dat God ooit spreekt dat het tijd is om de boom te bannen, misschien ook niet. Vooralsnog hoef ik me geen zorgen te maken over een kerstboom die wordt bewonderd door een dolgelukkige peuter.