Onderwijs is keihard werken, dat staat als een paal boven water. Volg je rooster, zorg dat je leerlingen hun doelen behalen en maak dat alles wat je doet te verantwoorden is. Ach, als ik wil, kan ik het volgende verhaal best verantwoorden hoor. Dus mocht de inspectie dit lezen dan zorg ik voor een gedegen verslag waarin ik uitleg aan welke doelen we gewerkt hebben. Maar soms moet je de boel ook gewoon even de boel laten en lol maken.
Ik ben net even de klas uitgelopen om iets te kopiëren. Mijn naaste collega is ook even de klas uit om nog iets te doen voor de leerlingenraad. Teruglopend door de gang zie ik bij de deur al wat gerommel. ‘We sluiten ze buiten, kom op!’ Net voor ik bij de deur ben, roepen ze nog even dat ik niet meer naar binnen mag en de deur wordt prompt van binnenuit op slot gedraaid. ‘Prima, zeg ik, ga ik nog even een kopje warme chocolademelk halen’. Terwijl ik me omdraai, komt ook mijn collega aangelopen. ‘Kom, zeg ik, we gaan even een kopje chocolademelk halen, want ze hebben de deur op slot gedraaid en we mogen er niet in’. ‘Oh’, zegt ze, ‘lekker!’.
We blikken nog even richting klas en lopen de gang weer uit. Achter ons horen we de deur opengaan. ‘Ze gaan chocolademelk drinken!’ Horen we nog. Om vervolgens de deur weer dicht te horen gaan. We halen twee van de nieuw aangeschafte mokken uit het keukentje beneden en we staan blij bij het koffiezetapparaat waar we vrolijk onze chocolademelk uit tappen. Geluk is niet ingewikkeld, het kan zomaar uit een apparaat komen.
‘Hoe lang zouden ze het volhouden?’ Vragen we ons hardop af terwijl we plaatsnemen op de bankjes in de gang. Het zit heel prima daar en we voelen totaal geen noodzaak om ons druk te maken. Af en toe kijken er een paar jongelui door het glas van de deur om te zien of we al in een andere staat zijn dan totale ontspanning. In de klas heerst een jolige sfeer en langzaamaan gaat het zichzelf regelen.
Op mij bureaustoel heeft zich een leerling geparkeerd met de gitaar. Ze zit ontspannen wat te rammelen op de snaren. Op de bureaustoel van mijn collega zit een leerling met zijn knaloranje bidon heerlijk achterover geleund. Weer anderen hebben maar een kleurplaat of een stripboek gepakt. Onze chocolademelk is ondertussen half op en we bedenken dat we vanochtend misschien nog wat nuttigs moeten gaan doen. Maar kennelijk draait deze klas zichzelf, want de jongens pakken hun werkmappen uit de kast en slaan aan het rekenen.
Na een tijdje zijn onze kopjes leeg en we besluiten maar eens verder te gaan met ons rooster. En nee, we maken ons niet druk over de gesloten deur. We hebben sowieso de sleutel op zak en als we echt wanhopig worden dan gaan we via de andere klas door het magazijn naar onze eigen groep. Hebben we al eens gedaan, maar ach, dat zijn ze alweer vergeten denk ik.
Rustig lopen we naar de deur die al voor ons wordt opengedaan. Allemaal lachende gezichten. ‘Juf, ik heb sommen gemaakt!’ En ‘Was de chocolademelk lekker?’ De gitaar wordt weer op zijn plekje gezet, ik pak mijn bureaustoel er bij. ‘Rooster, oh ja, hoe laat is het, wat gingen we nu doen?’
Super! 😍