Einde van de jengelfactor

Zo, dat hebben ze mooi voor mij geregeld. Vanaf 2017 kan ik met de winkelwagen en kids weer langs de koekjesschappen lopen zonder jengelende kinderen. Ja, want het was toch echt een hele verzoeking hoor. Vreselijk, al die leuke plaatjes op al die lekkere koekjes. Het opvoeden is me echt heel veel moeilijker gemaakt door o.a. de plaatjes van buurman en buurman en Dikkie Dik op al die koekjes.

Alle gekheid op een stokje, er schijnt vanuit de maatschappij dus heel veel kritiek te zijn geweest op de marketingmethode van kinderidolen op ongezonde snacks. Ik vind het ook wel opvallend en gewiekst. Er wordt gesproken over de ‘jengelfactor’ die dit soort verpakkingen met zich meebrengt. Ja, het is waar, mijn kinderen zien de plaatjes en vragen mij of ik ze wil kopen. Dus tot zover werkt het. De verleiding is daar.

Maar ja…..Wie heeft er nu de controle? Mijn kinderen weten heel goed dat als hun moeder nee zegt op de koekjesvraag dat de koekjes ook niet meegaan. En krijgt mijn jongste een driftbui in de supermarkt dan krijgt hij die toch wel. Als het niet om de koekjes is dan wel om iets anders. Maar meestal weet ik van te voren dat we o.a. een pak koekjes gaan halen en mogen ze kiezen uit al die leuke verpakkingen. Tevreden laden we het doosje in de wagen en lopen we verder.

Gezond eten en drinken, ja dat is een hot item deze tijd. We komen er achter dat de ingrediënten van veel producten nog wel wat te wensen overlaten. Een programma als de keuringsdienst van waarden bevordert de bewustwording over wat we eten en of datgene wat op de verpakking staat daadwerkelijk klopt. Ondertussen ben ik zo ver dat ik weet dat het beste wat je kunt kopen, vrijwel altijd puur product is. Dan weet je wat je hebt. In een appel zit appel. In een banaan zit banaan. Liefst biologisch natuurlijk.

Terug naar de koekjes. Ik vind het jammer als we ze straks niet meer kunnen kopen zoals we dat nu doen. Blij kijken mijn kinderen naar de plaatjes op de koekjes zelf. Ze vinden het echt leuk en ik dus ook. Natuurlijk vragen ze met enige regelmaat om iets lekkers, maar wij als ouders zijn hier in huis degenen die bepalen hoeveel koekjes of snoepjes er wel of niet gegeten worden. Wat dat aangaat zijn er gewoon regels. Ligt je boterham er nog van vanmiddag? Dan eet je die eerst op voordat je een koekje krijgt. Dat soort dingen.

Ik weet niet beter dan dat mijn ouders hier ook altijd duidelijk in waren. Ik hoefde het niet te proberen om te blijven zeuren om dingen, want dan maakte ik het er voor mijzelf niet beter op. Ik ben als kind niks tekort gekomen en mijn kinderen komen ook zeker niks tekort. En aan hun doen en laten te merken zijn ze het daar echt wel mee eens. Mijn jongste heeft nog wel eens een driftbui als hij geen koekje mag voor ontbijt, maar voor zover ik weet, is dat niet de schuld van Dikkie Dik.

Dus ik las het krantenbericht en ik vond het jammer. Misschien ben ik één van de weinigen, maar ik hoef wat dit betreft geen hulp in de opvoeding. Dit gaat mij ook niet helpen om mijn kinderen gezonder te laten eten. Misschien kunnen ze stengels bleekselderij verkopen in verpakking en dan met buurman en buurman erop? Stel je voor dat dat de oplossing was voor al die kinderen die geen groenten eten….lijkt me wel humor. Een groenteafdeling met allemaal Bumba, Dora, Plop en Dikkie Dik. Kinderen die aan de armen van hun ouders trekken om de snackgroenten uit het bakje waar één of ander kinderfiguur opstaat……Dream on, dream on…..