Ongeveer 6 weken geleden dacht ik dat ik gevloerd was door een griepje, maar het bleek een virus te zijn dat mijn lever bijzonder aantrekkelijk vond en zodoende zat ik thuis met een ontstoken lever. Nadeel, extreme vermoeidheid, voordeel, ik had eindelijk gelegenheid om tot rust te komen. Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk ben ik het liefst kerngezond, maar de timing van dit hele gebeuren zit me alles behalve dwars. Ik heb Sinterklaas ‘gemist’ en tot dusver ook alle kerstdrukte over mogen slaan.
Afgelopen week waagde ik me voorzichtig weer aan een muziekactiviteit. Ik was de eerste, aanwezig om 20:00. Tien minuten later kwam de volgende. Toen, 20 minuten later, kwam nummer 3 en weer 15 minuten laten was onze pianist gearriveerd. Een aantal mensen arriveerden niet, want zij hadden andere dingen te doen. Misschien een beetje kort door de bocht samengevat, maar de reden was dat men het gewoon druk had. Mensen met gezinnen of veeleisende banen hebben het al snel druk. Ik weet wat druk is, misschien weet ik wel beter wat druk is dan wat rust is, snik.
Ik kan me een preek van James Jordan herinneren waarin hij zei dat christenen doorgaans iets missen, namelijk: RUST. Het is waar of niet? Waar is die rust? En waar is die vrede? Wij hebben het over kerst en vrede en ondertussen rent de één nog harder dan de ander! Ik denk me dan in dat God op zijn troon zit en dat er iets voorbij rent en dat Hij dan denkt: ‘Hé, volgens mij ging daar mijn dochter’. Zoef zoef! Geen tijd, moet een kerstfeest organiseren, moet kerstpakketten regelen, moet naar kerstviering nummer 3, moet mijn huis aan kant……Kerst is in mijn ogen geen tijd van rust. En ik ben er eerlijk gezegd een beetje klaar mee dat ik dat jaar op jaar waarneem. Wat een onzin allemaal. We moeten veel minder dan we zelf denken.
Ik weet dat er soms geen keus is, dat er situaties zijn die gewoon veel van je vragen. Dat zijn ook niet de dingen waar ik het over heb. Ik wens een ieder toe dat hij tot rust komt, dat hij de dingen doet waar hij energie van krijgt en vreugde uit haalt en de dingen laat (waar mogelijk) die in feite alleen maar uitputten. Ik wens een ieder toe dat hij de stilte en de rust neemt om niet als een idioot langs God’s troon te scheuren, maar daar gewoon te gaan zitten, dicht bij zijn Vaderhart. Wat zou er dan veel veranderen….
Wat rot dat je zo ziek bent geweest door een virus, zes weken is een lange tijd. Rust mis ik zelf ook weleens, met kinderen lijkt het leven inderdaad weleens altijd druk te zijn. En toch hebben we het natuurlijk zelf in de hand. Mooi geschreven en heel goed om eens bij stil te staan.