Zesendertig. Gaat dat echt over mij? Want gisteren zat ik toch nog gewoon op de basisschool? Oh nee, wacht, nee, ik ben volwassen en ik heb een baan. Ik heb een huis. Ik ben getrouwd en ik ben zelfs moeder. Een moeder van 36.
Alle oude mensen zeggen het. Van binnen voel je je niet zo oud als dat je bent. Dat is waar. Dat is gewoon waar. Je lijf wordt ouder, en wie weet word je ook nog wat wijzer, maar dat koppie. Ja, dat blijft gewoon jij, ongeacht je leeftijd. En dan die tijd. Waar blijft die? Ik leef altijd nu, maar ik laat steeds meer jaren achter me. Nu niet melancholisch worden hoor. Want ja, ik ben tenslotte nog jong. Wie weet word ik nu ook wel uitgelachen door iedereen die zeker 10 jaar ouder is dan ik. ‘Broekie, jij bent nog steeds jong, maak je niet druk, schrijf over kinderen krijgen, schrijf over opvoeden, schrijf over al die dingen die bij het leven van een dertiger horen en geniet ervan!’
Toen ik 23 jaar werd, liep ik mijn LIO-stage (Leraar In Opleiding). Mijn collega’s op de school maakten een opmerking die ik echt niet grappig vond: ‘Oh….. Je komt nog maar net kijken!’ Als twintiger rekende ik mij tot de volwassenen en niet tot de sufkoppies die nog niks van het leven wisten. Ik wist genoeg hoor! Wat zou het grappig zijn als ik nog even met mijn ikje van toen in gesprek kon gaan. En stel je voor dat mijn ikje van 50 een gesprekje met mij aan zou kunnen gaan. Ik zou mezelf best wel willen spreken.
Maar het voelt zo vreemd. In mijn beleving ben ik nog zo vaak dat meisje. Gewoon. Dat meisje. Ik weet nog precies hoe dingen voelden. Ik kan nog zo veel dingen vertellen alsof 
het gisteren was. De gang op de basisschool (ik werd er vaak uitgestuurd), de playbackshow op de mavo, mijn eerste dag op de Middelbaar Agrarische school, het kamp van de PABO. Ik ben nu zelfs al zo oud dat ik herinneringen van 10 jaar geleden nog recent durf te noemen! Oh, en daar valt onze trouwdag dus net buiten bedenk ik me net.
Ik kan er in ieder geval niks aan doen, aan die tijd. Niemand kan dat. We hebben er eenvoudigweg geen grip op. Soms willen we hem stilzetten, en soms willen we hem doorspoelen. En soms wordt hij voor ons gevoel even stilgezet, maar gaat hij voor de rest van de wereld gewoon door. Geen controle. En als dat het gegeven is, dan kan het geen kwaad om eens kritisch te kijken naar hoe je omgaat met die tijd. Die tijd, die wat mij betreft kostbaarder is dan geld. Oké, werk is geld, en geld heb je nodig om te leven. Maar er valt nog best veel te kiezen. Kun je af met minder geld en heb je een hekel aan je baan? Ik zou het wel weten. Niet alles valt te kiezen, maar daar waar je kunt, kies. Kies ervoor om die kostbare tijd zo goed mogelijk door te brengen.
Er valt nog veel meer over te zeggen, maar als ik morgen 36 jaar oud mag worden, dan ga ik eerst naar mijn werk, waar ik mijn leerlingen en collega’s trakteer op wat lekkers. De werkdag sluit ik dan af met een vergadering over kamp. Vervolgens haal ik twee geweldig leuke knulletjes op, geef ik ze te eten, begroet ik een allerliefste tiener die graag wat bijverdiend, en…gaan manlief en ik een hapje eten in het centrum van Gorinchem.