‘Als het niet hoeft, dan doe ik het niet hoor, ik hoop maar dat hij er niet over begint’. Maar een aantal weken later kwam Brent me even duidelijk vertellen wie hij allemaal op zijn feestje wilde. Ik kon er niet meer onderuit en het eerste kinderfeestje was een feit.
Ik sprak collega’s. En ik wist niet helemaal zeker of ik daarvan meer of minder moed kreeg. De verhalen van drukke kinderfeestjes, stoeiende jongens en met kruimels bezaaide slaapkamers volgden elkaar in rap tempo op. En als ik soms dacht dat het na de basisschooltijd beter zou worden, nou, dan waren er weer hele andere zaken aan de orde. Ergens putte ik nog hoop uit het gegeven dat ik juf ben, maar ook die gedachte werd teniet gedaan door de opmerking van een ervaren collega: ‘En dan kun je juf zijn wat je wilt, maar…’
Gelukkig kreeg ik wel bevestiging dat ik een aantal dingen van te voren goed had gedaan: niet te veel kinderen en een beperkte tijd voor het feestje. Mij werd succes gewenst.
En daar zaten ze, vier klasgenootjes, het buurmeisje en het kleine broertje. Veilig en wel van school opgehaald en met een cadeautje in de hand voor de jarige. Eerst maar eens wat drinken, dan een koekje en even lekker spelen.
Deze moeder is niet van het bakken, maar als zoonlief vraagt of hij op zijn feestje cupcakes mag bakken, dan gaat ze overstag. De bakjes suiker voor het versieren bleken onweerstaanbaar voor de jonge kleuters. Cakejes versieren, binnen spelen, buiten spelen, rondje lopen, en voor we het wisten stond de eerste ouder al weer op de stoep. Langzaam werd het weer rustig, en toen was het stil. Brent zijn eerste kinderfeestje. Geen gekke dingen, geen overdreven drukte, gewoon leuk. Het slagveld dat achterbleef, viel best mee. Mijn lieve zus(je) had meegeholpen (en ik nog vinden dat ik het allemaal makkelijk alleen kon, maar wat was het fijn!).
Bij deze is dus nu het hoofdstuk kinderfeestjes begonnen. Voor alles een eerste keer zegt men. Vijf jaar geleden beviel ik voor de eerste keer. Vier jaar geleden vierde ik voor het eerst de verjaardag van mijn oudste zoon. 1 Jaar geleden bracht ik hem voor de eerste keer naar school. En twee dagen geleden organiseerde ik voor de eerste keer een kinderfeestje voor onze Brent. Het moederschap is een aaneenschakeling van dingen die je voor de eerste keer doet. Er groeit een mensje op in jouw huis en hij/zij is aan jouw zorgen toevertrouwd. Soms voelt het onwennig en af en toe ben ik nog wel eens onzeker. Maar het steeds weer mogen ontdekken en ervaren van nieuwe dingen is een voorrecht. En ook al zullen (kinder-)feestjes nooit mijn grootste hobby worden, ik ben gezegend met ieder feestje dat ik voor mijn kinderen zal mogen vieren. God is goed!
Met deze blogpost doe ik mee aan de bloghop van februari, met als thema ‘Wanneer deed je voor het laatst iets nieuws?’
De host van deze maand is de winnaar van de vorige maand: Margé Buitinga-Ploegman met haar stuk ‘Tussen oud en nieuw’.
Ik vond het altijd best spannend. Inderdaad voor alles is een eerste keer. Gewoon toch proberen hè?! Ik vind het een leuke bijdrage aan die bloghop. Dat ene zinnetje blijft bij me hangen: We zijn gezegend met ieder feestje dat wel mogen vieren. God is goed!