In het eerste jaar van ons huwelijk besloten Tijmen en ik dat we graag wat meer gezelschap hadden in de vorm van een kat. We togen naar het moestuintjesgebied waar we de man aantroffen die daar voor de zoveelste keer een nestje kittens had van één van zijn poezen.Er waren er op dat moment nog maar twee over. De beestjes werden gelokt met een bakje voer. Maar één van de twee had het lef om zich voorzichtig in ons blikveld te wagen. Het andere katje vond ik een stuk mooier, maar Tijmen wilde gaan voor deze, vanwege zijn karakter. Het katje was niet minder schattig en we besloten voor dit grijze cypertje te gaan.
Van begin af aan was het een heerlijk beestje. Precies wat je van je kat zou willen. Speels en een echte knuffelkat. We waren er helemaal blij mee. We noemden hem ‘Jack’, net als de naam van de hoofdrolspeler uit de serie ‘24’. Maar bij de naam hield (gelukkig) ook alle gelijkenis tussen de twee op. Jack kreeg alle aandacht van ons beiden en hij had daar niet de minste moeite mee. Hij sprong op onze rug en liftte mee op onze schouders, lag dagelijks op schoot en er miste niets in zijn heerlijke kattenleven. We verhuisden van ons appartement naar een rijtjeshuis. Heerlijke vrijheid en mogelijkheid om ongehinderd buiten te kunnen spelen.
En toen kwamen er kinderen……….
Als je denkt dat mijn geduld deze dagen al genoeg op de proef wordt gesteld door een eigenzinnig peutertje en een jolige baby, probeer het dan nog maar eens met een huisdier van het kaliber Jack. Denk je net je baby in slaap te hebben gesust, komt ons lieve beestje mauwend de babykamer binnen. Opeens vind ik hem zo lief niet meer en werk ik hem het liefste op een niet al te zachtzinnige manier uit de kamer. Of soms, tijdens die momentjes dat je net je kindje aan het voeden bent, komt daar een luid knorrend en spinnend gevaarte aan. Baby laat los, melk vliegt overal heen (echt hoor!) en ik geef hem mopperend een duw om hem van de bank af te krijgen.
Mocht je nu graag een serieuze training in geduld en zelfbeheersing overwegen………
Alle gekkigheid even op een stokje. Het is een lief beest, hij wil nog steeds aandacht en loopt desnoods de hele ochtend achter me aan om het te krijgen, maar wij hebben gekozen voor een huisdier en als onze haarbal er opeens niet meer was zou ik hem serieus missen. Zodra de kinderen ouder zijn, komt het vast weer goed en dan zijn er vier mensen om één kat alle aandacht te geven die hij nodig heeft. Moet goedkomen toch?
0 thoughts on “Haarbal op pootjes”