Ik schreef mijn vorige bericht over moeilijke mensen en aan de hand van de reacties realiseerde ik me dat iedereen een eigen definitie voor moeilijke mensen heeft. Mijn definitie had te maken met mensen die je kleineren, vernederen en kwetsen. Mensen die je niet tevreden lijkt te kunnen stellen hoe zeer je ook je best doet..
Maar er zijn verschillen, want waar de één moeite mee heeft, kan de ander alleen zijn schouders maar bij ophalen. Aangezien we allemaal anders zijn, zullen we elkaar ook anders beleven. Iemand die sociaal gezien niet helemaal handig is of een bepaalde stoornis heeft, vind ik om heel eerlijk te zijn, niet moeilijk. Misschien vraagt het van mij wat meer aanpassingsvermogen, maar ik zal het geen moeilijk mens noemen. Moeilijk wordt het voor mij als mensen mij in de kern keihard raken. Gelukkig kom ik deze mensen maar sporadisch tegen, maar als ze er zijn, dan is dat, nou ja, moeilijk dus. En tegelijkertijd kan het zijn dat anderen juist wel heel goed met die bepaalde persoon om kunnen gaan. Hoe kan dat nou? Is het nu een moeilijk mens of niet? Of zit er bij mij dan iets niet helemaal goed?
We hebben in ons leven te maken met karakter en omgeving. Beide leveren een bijdrage aan ons referentiekader van waaruit we de wereld beoordelen en beleven. Ik ben zelf van het meelevende en wat zorgzame type. Daarnaast ben ik opgegroeid als oudste dochter in een gezin met 5 kinderen waar autisme alledaags was. Het is voor mij een grote vanzelfsprekendheid dat ik in de gaten houd hoe anderen zich voelen en daar zo veel mogelijk op inspeel. Klinkt fantastisch en het is ook iets moois, maar ik moet niet van de ander gaan verwachten dat hij of zij precies hetzelfde gaat doen naar mij toe. Op mijn beurt is mijn zakelijke kant soms ver te zoeken en dat kan ook best lastig zijn. Maar gelukkig, door schade en schande word ik op dat gebied ook wijzer.
Moeilijk kan het ook zijn wanneer iemand het jou lastig maakt, maar toch het beste met je voor heeft. Een jaar of 7 geleden heeft iemand mij de spreekwoordelijke schop onder mijn kont te geven. Het heeft me uit een slachtofferrol getrokken en geholpen om me een heel stuk verantwoordelijker te gedragen. Mede door haar toedoen ging er bij mij een knop om. Was het een ‘moeilijk mens’? Op dat moment voor mij misschien wel, maar wat ben ik haar dankbaar voor de manier waarop ze het mij moeilijk heeft gemaakt!
Dus ja, moeilijk heeft meerdere gezichten. Het heeft heel sterk te maken met wie we zelf zijn en hoe wij anderen ervaren. En ja, het ene mens wordt meer als moeilijk ervaren dan het andere. De één heeft ook veel meer ‘bagage’ dan de ander. En hebben we echt moeite met iemand die eigenlijk best wel als moeilijk mens kan worden bestempeld? Dan kunnen we ook nog dat boek lezen dat Evie en Miriam aanraadden: Moeilijke mensen, hoe ga je daarmee om. Ik heb er nog niet naar gekeken, maar ik durf zeker op hun oordeel af te gaan.
Ik wens iedereen een gezegende week, (met) de makkelijke en de moeilijke mensen 😉
Deborah