Wat is het aller belangrijkst voor je als je ernstig ziek zou zijn? Wat zou er in die situatie het beste zijn wat jou kan overkomen? Genezen! Toch? Ja natuurlijk, je wilt weer beter zijn. Wie niet? We willen graag gezond zijn en alles wat die gezondheid aantast, hindert ons in ons dagelijks leven. Dat is gewoon zo. Zelfs als we proberen om het niet zo te laten zijn.
Een poosje geleden las ik onze jongste zoon voor uit de kinderbijbel. Het ging over het verhaal van de tien melaatse mannen. Melaatsheid (huidvraat) zou je vandaag de dag met lepra kunnen vergelijken. Omdat de ziekte besmettelijk was, konden mensen met melaatsheid niet langer bij hun familie en vrienden wonen. Ze moesten buiten de stadsmuren leven. Ik kan me niet voorstellen wat een diepe emotionele pijn deze mensen moesten hebben gevoeld, bovenop hun fysieke toestand.
Zodra dit groepje Jezus ontmoette, veranderde alles. Daar stonden ze bij elkaar. Op geruime afstand van Jezus en zijn gevolg. En ze riepen: ‘Meester, heb medelijden met ons!’ En Jezus had medelijden. Hij zei tegen hen om naar een priester te gaan om vast te laten stellen dat ze nu gezond waren. Op dat moment waren ze bij lange na nog niet gezond, maar ze besloten wel om op weg te gaan. Zeker na alle verhalen die ze al hadden gehoord over Jezus.
Hoe zou dat zijn geweest voor dat groepje, vraag ik me wel eens af. Wat zou er door hen heen zijn gegaan terwijl ze op weg gingen? Hun huid zag er nog steeds niet gezond uit en als dit zo zou blijven dan zou het zinloos zijn om bij die priester langs te gaan. Wie zou er als eerste hebben gemerkt dat er iets veranderde? In de Bijbel staat maar één zinnetje: ‘Ze deden wat Jezus zei, en onderweg werden ze gezond.’ Onderweg werden ze gezond! Dat gevoel, een soort van ‘Is dit echt gevoel’, stilstaan, elkaar aankijken, ogen die groot worden als het tot hen doordringt wat er is gebeurd. En dan het op een open zetten, snel naar die priester. Dat kan toch niet anders dan dat het zo ongeveer is gegaan?
Fantastisch verhaal, alles loopt goed af. Iedereen kon weer naar huis. Echtgenotes, kinderen, vaders en moeders konden weer in de armen worden gesloten. Ja Jezus had hen genezen en ze konden weer verder met hun leven. Het is echt een super mooi verhaal. Maar nu het gedeelte dat de diepte in gaat.
Eén van de tien mannen ging terug naar Jezus. Serieus? Eén van de tien? Hoe dan? Waar waren die andere negen? Nou ja, thuis denk ik, en heel blij dat ze genezen waren. Maar deze man was vol van dankbaarheid en in de Bijbel staat dat hij zong en juichte en voor Jezus knielde om hem te danken. Ik zie hem in gedachten naar Jezus komen en voor zijn voeten op de grond vallen. Alleen hij. Van al die mannen zou je het van hem eigenlijk het minst verwachten, want hij was niet Joods, maar Samaritaans, en er was in die tijd een dingetje tussen Joden en Samaritanen. Jezus was ook Joods en zijn bediening richtte zich in beginsel op het Joodse volk. Dus ja…
Jezus reactie was volgens de Bijbel als volgt: ‘Er zijn toch tien mensen beter gemaakt? Waar zijn de andere negen? Jij komt als enige terug om God te eren. En je bent niet eens een Jood! Toen zei hij tegen de man: ‘Sta op en ga naar huis. Je bent gered dankzij je geloof.’
Toen ik het plaatje in de kinderbijbel zag, besefte ik eens te meer: Dát is waar het om gaat. Daar op dát plaatje. Op je knieën voor Jezus. Bij Hem. Het gaat om Hem! Niet om die genezing. Die genezing is fantastisch, maar daar gaat het niet om. Jezus is degene die je moet hebben, niet die genezing. Want wat zei Jezus tegen hem? Niet dat hij was genezen dankzij zijn geloof. Nee, in dit geval zei Jezus dat hij was gered dankzij zijn geloof. Hij hoorde nu bij Jezus. Hij kreeg het leven dat je alleen door Jezus kunt krijgen. Ik weet zeker dat van die tien mannen, Hij op dat moment de enige was waarvan zijn leven écht veranderd was. Want bij hem was er van binnen iets wezenlijks gebeurd. Hij knielde neer, Hij vond niet alleen genezing, nee, hij vond de genezer zelf!
Uit: De Bijbel Voor Jullie van J.H. Mulder-van Haeringen