Hoe prachtig om twee zonen te mogen ontvangen na jaren van vruchteloosheid. Hoe heerlijk om dit te mogen vieren en er met volle teugen van te mogen genieten. Hoewel ik op een gegeven moment zeker wist dat het goed zou komen, had ik geen flauw idee op welke manier. Ik wist, God is te vertrouwen, maar of hij onze kinderwens in vervulling zou laten gaan was voor mij niet bekend. Zodra ik God begon te vertrouwen, verloor ik mijn focus op het zwanger willen worden en hoewel het verdriet van de onvervulde kinderwens er echt wel was, had ik rust gekregen en de zekerheid, het komt goed.
Nu ben ik moeder. Twee zoons. Er gebeurt iets met je als je kinderen krijgt. Het is net alsof je hart ook aan de buitenkant rond gaat lopen. En alles wat er gebeurt met je kinderen raakt jou ook. Hun verdriet is jouw verdriet. Genieten zij, dan geniet jij misschien nog wel meer. Ik wist dit wel, maar nu voel ik het ook. Het is een zaak van het hart. Maar niemand belooft mij dat het altijd goed zal gaan. Niemand geeft mij de zekerheid dat er met mijn kinderen niks ergs zal gebeuren.
Hoe hard komt het aan als je het verdriet van het verlies van een kind bij een andere moeder ziet. Plotseling word je geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Het is niet en nooit vanzelfsprekend dat alles goed gaat en blijft gaan.
En dan……Dan is het even stil……..en vraag je je af, wat is het vertrouwen in onze God als Hij dit toestaat. Waarop vertrouwen wij Hem dan? Dat dit soort dingen niet gebeurt? Wat nu dan? Ik kan voor mezelf maar één ding bedenken. Ik klamp me toch vast aan Hem. Nee, ik begrijp dit niet. Maar ik ben een mens. Ik leef op aarde. God kijkt over alle dingen heen, Hij heeft het volledige overzicht. Hij weet dingen die wij niet weten. Hij ziet alles vanuit een ander perspectief. Hij ziet over de dood heen, voor Hem is dat heel anders dan voor ons. En daarom kijk ik omhoog. Naar de enige die alles begrijpt, ook al begrijp ik er niks van.
We hebben als kinderen van God geen vrijstelling van moeite en pijn gekregen. Het is dwars door alles heen dat Hij onze toevlucht is en dwars door alles heen dat wij Hem mogen vertrouwen. We pakken de hand die Hij ons toesteekt, we mogen dicht bij Hem zijn. En daar vinden we rust en zekerheid. Hij zal altijd voor ons zorgen. Nooit zal Hij ons verlaten. Onze Vader.