‘Kinderen kunnen echt draakjes zijn!’, zegt mijn man vol overtuiging als hij met onze blije peuter terugkomt van de helikoptertjes. Die helikoptertjes hangen aan een rails en je kunt er vanaf een platform instappen. Heel leuk, dat vindt vrijwel ieder kind. Dus waarom uitstappen om iemand anders te laten? Gewoon keihard doortrappen bij dat platform en vooral niemand je deurtje open laten doen.
Nadat ikzelf met verbazing een helikoptertje voorbij had zien gaan, nam mijn rechtvaardigheidsgevoel, plús de moeder, plús de juf in mij het over. Met mijn veel te lieve Brent aan de hand bracht ik met mijn volle gewicht een rood helikoptertje tot stilstand. Net op tijd. De jongens werden resoluut uit het geval gedirigeerd en ik liet een jongen en zijn zusje instappen. Het gele helikoptertje was voor ons. Ze zijn leuk, super leuk! Té leuk dus eigenlijk. Wat er allemaal gebeurd:
– Kinderen dringen bewust voor.
– Tweetallen splitsen op, ieder één helikoptertje… En er zijn er maar vier…
– Kinderen botsen expres keihard tegen hun voorganger.
– Kinderen blijven expres ergens stilhangen.
– Uit angst voor doorfietsen, krijgen kinderen die aankomen amper kans om fatsoenlijk uit te stappen.
– Niemand staat netjes bij het begin te wachten, want je helikoptertje wordt zeer zeker gekaapt.
Het is een bijzonder mooie plek om kinderen te observeren. Hoe zijn ze, wat doen ze en hoe reageren ze. Van twee onschuldig ogende doorfietstertjes kwam een boze moeder naar boven stormen. Dat dit toch écht niet de bedoeling was. Van andere kinderen was in geen velden of wegen een ouder te bekennen. Die waren overgelevers aan de corrigerende acties van (bijvoorbeeld) juffen die met hun kinderen op vakantie zijn.
Het zijn niet allemaal draakjes, echt niet. Er zit ook gewoon veel verschil in mensen toch? Onze Brent is bijna te lief, terwijl Ruben er gewoon zijn tanden in zet… Als ze maar leren, sociale vaardigheden, ruimte geven en ruimte nemen. Balans. De één zal bewust een stapje terug moeten, de ander zal er bewust één naar voren moeten doen.
En eenmaal volwasen heb je het door, dan kaap je geen helikoptertjes meer, wacht je netjes op je beurt en geef je je naaste eerlijk zijn kans. Ook als hij die niet afdwingt. Ja, volwassenen zijn nooit draakjes…