De schermpjes

In mijn post van vorige week had ik een lijstje gemaakt van eenvoudige voornemens voor de afgelopen week. Lang verhaal kort, het is best goed gegaan, maar het kan ook beter. Ik wil inhaken op één aspect, namelijk de manier waarop ik met facebook en filmpjes om wilde gaan: niet te veel was in ieder geval mijn plan. En daarop ben ik verder gaan nadenken over de impact van ‘de schermpjes’ in ons leven. 

In onze zomervakantie waren we op een overdreven commerciële camping met veel vermaak voor kinderen. Ik herinner mij nog hoe we ergens aan kwamen lopen en een groepje dansende kinderen zagen onder leiding van een stel enthousiaste entertainers. Het was ook echt leuk en het plezier spatte er van af. Toen ik beter keek, zag ik tot mijn verbazing vrijwel geen enkele ouder gewoon kijken en genieten. Zo goed als iedere ouder had een mobieltje waar hij of zij doorheen keek om hun vrolijk dansende kinderen te filmen. En ik bedacht me verdrietig dat dit nu onze maatschappij is. We beleven onze mooie momenten samen met ‘de schermpjes’.

Als ik mag kiezen laat mij dan maar ‘normaal’ naar mijn kinderen kijken en genieten van het zonnetje op mijn gezicht, de wind door mijn haren, met in mijn achterhoofd het vooruitzicht van straks samen een ijsje eten op het terras. Niks geen schermpje om mee te filmen en te posten op facebook, instagram of twitter.

Maar ik vind het natuurlijk ook leuk. Weet je wat ik leuk vind, de likes en de reacties van anderen op mijn berichtjes. Ik vind het leuk om een beetje op de hoogte te zijn, want via facebook kom ik er regelmatig achter wie er trouwt, ziek of zwanger is en waar de kleintjes zijn geboren. Overigens was dat hele zwanger- en babygebeuren ook wel weer pijnlijk toen ik geen kinderen kon krijgen en nog steeds komen er filmpjes langs waarvan ik me afvraag of dat nou zo nodig moet. Dan zijn er nog de smsjes en appjes, super leuk en makkelijk, kletsen via je schermpje, en gewoon even een klein berichtje aan iemand om te laten merken dat je aan ze denkt. Ik heb er lol mee.
Onze buurtjes-app bijvoorbeeld: Ieder in ons eigen huis The Voice kijken (op een schermpje) en ons uiterst weloverwogen (yeah right) commentaar appen met elkaar. De mannen zijn trouwens uit de app vertrokken, die konden het niet meer verdragen…. Maar goed, verkeerd? Denk het niet. Te veel? Wat mij betreft niet.

Weet je, het is eigenlijk zoals met (bijna) alles. Zolang het maar niet te veel is, dan is het oké. Maar ik zou willen dat mensen zich er in ieder geval bewust van waren dat ‘de schermpjes’ je aandacht van alle andere dingen afleiden. Ze zuigen je als het ware op, je mist gezichtsuitdrukkingen, omgevingsfactoren en non-verbale signalen van anderen, zonde! Dus laten we lekker plezier hebben met ‘de schermpjes’, maar laat het tegelijkertijd geen mooie momenten van je afpakken.