Op 25 december rond een uur of elf is er bijna niemand te vinden in het park. Een paar hardlopers misschien, verder is het stil. Maar daar komt toch een gezinnetje met wandelwagen het bruggetje over, voor hen uit een energieke peuter op een rood loopfietsje. Het is vast geen christelijk gezinnetje, want alle christenen zitten in de kerk vanochtend. Zelfs als je een slechte kerkbezoeker bent dan ga je minstens met kerst voor één keertje naar de kerk.
Het was als volgt gelopen:
Om half zeven ’s ochtends kwam het peutertje met zijn slaapzak nog aan, de slaapkamer van zijn ouders binnengeschuifeld. De rits maakte bij iedere stap een schurend geluid over de laminaatvloer. Vervolgens werd het bed (en de pas ontwaakte ouders) vakkundig verbouwd. Niet lang daarna werd het dreumesje wakker en toen was het definitief gedaan met de nachtrust. Boven blijven geen optie, want de huizen zijn veel te gehorig en dat is zielig voor de buren. Dus vader en moeder pakten ieder een kind en togen de trap af, naar beneden.
Het duurde slechts een half uur om van het enigszins opgeruimde huis een bende te maken alsof er een stofzuiger vol speelgoed was ontploft. Moeder, die nog steeds herstellende was van een leveronsteking had bedacht dat ze wel naar de kerstdienst kon die ochtend en stopte er zo goed en zo kwaad als het ging een ontbijtje in bij de kleintjes. Tussendoor hapjes nemend van haar eigen ontbijt. Alles was onder controle en ze ging verder met het aankleden van de jongste. Onder hevig protest liet het jongetje zich uiteindelijk in de kleren hijsen. Ook nummer twee had bedacht dat hij er geen zin in had en na ongeveer 20 minuten zat moederlief met de tong op de knieën naar twee keurig gevoede en aangeklede jongetjes te kijken.
Kiezen
Zelf stond moeder nog in haar blauwe kamerjas, haren alle kanten op en waterige oogjes. Het was kwart voor negen. Om half tien vertrekken. Goeie planning! Nu nog even wat tijd voor moeder om zich in de kleren te steken en wat make-up op te doen. De jongste was ondertussen huilerig geworden en wreef met zijn handjes in zijn oogjes, bijna toe aan zijn ochtendslaapje. Vader deed nog wat voorbereidingen voor het citrus-meringuetoetje voor die avond en zou dan ook om gaan kleden.
En toen vroeg de moeder van dit gezinnetje zich vermoeid af waar ze in vredesnaam mee bezig was. ‘Even overleggen schat’, zei ze. ‘Is het dit allemaal waard om straks op tijd in de dienst te zitten met z’n allen?’ Vader keek haar aan en wist net als moeder dat de behoeften van het gezin als geheel nog altijd belangrijker zijn dan het bezoeken van een kerkdienst, zelfs met kerst.
En zo kwam het:
dat het gezinnetje enige tijd later gezellig met elkaar in het park liep. Dreumes in de wagen, genietend van de capriolen van zijn broertje. Moeder tevreden naast vader en bedenkend dat er volgend jaar vast ook weer een kerstdienst zou zijn.
Herkenbaar verhaal. Maar ‘k moet zeggen: ik heb geleerd alles zo te plannen en te organiseren dat er op zondag of feestdagen slechts een minimale hoeveelheid werk in de keuken te doen is. Zelfs manlief, die niet meer naar de kerk gaat, zat op kerstochtend mee in een voor 1/4e gevulde kerk.
Want ik vind dat de kerstdienst op zondag of feestdagen een prioriteit moet zijn. Tenslotte roepen we toch allemaal dat we de ware betekenis van Kerst niet mogen verliezen?
Maar (zeker met kleine kinderen) vereist dat het nodige teamwerk van mama en papa – en dan nog is het wel eens allemaal teveel.
Het is ook goed om te gaan, want je bent deel van een gemeente en samen kerst vieren is belangrijk en leuk. Waarschijnlijk hadden we er gewoon geweest als mijn lijf een beetje had meegewerkt. Dit was voor ons de beste keuze.
En als mama moet je soms ook echt naar je lijf luisteren!
Als je je niet goed voelt, moet je daar inderdaad niet moeilijk over doen. Zeker in combinatie met kleine kindjes. Vervelend en beterschap! Een leverontsteking lijkt me geen pretje.
De enige vraag is of dat toetje inderdaad zo belangrijk was. Maar met z’n allen door het park kan zeker ook quality tijd zijn, ik hoop dat je ervan genoten hebt en misschien wel gedacht hebt aan degene die het park zo mooi geschapen heeft.. Er zijn nog vele manieren om met kerst bezig te zijn dan alleen in de kerk toch, volgend jaar beter.
Sterkte!
Dankjewel Tineke! En je hebt gelijk, een kersttoetje mag in mijn ogen ook niet de reden zijn voor het laten schieten van een kerstdienst. Ik heb genoten van de wandeling, maar ik vond het wel jammer dat ik niet in de dienst was. Zoals je zegt, volgend jaar beter.
Heel veel sterkte! En veel pure cacao eten. Dat is goed voor je lever 🙂 Ik hoop dat de ontsteking gauw onder knie is. Ik voel met je mee. Ik kies er regelmatig voor om de dienst online te volgen. (Ontsteking SI gewricht)
Dankje Aritha, komt goed met mij, ben al een eind. Fijn dat je diensten online kunt volgen, dat is dan een goed altenatief, hoewel ik het samenzijn ook altijd koester, maar ja, wat niet kan dat kan niet. Heel veel kracht toegewenst!