Klaar ermee

Even voor de duidelijkheid, dit stuk gaat niet over zwarte Piet. Het gaat over zin en onzin, over verschil tussen wat er toe doet en wat niet. Wat betreft de discussie is dit zowel het eerste als het laatste dat ik van plan ben er over te zeggen. Ik ben het denk ik toch een beetje zat en ik merk dat ik me soms tegen beter weten in ook een beetje druk maak. Waarom? Omdat ik denk dat we onze tijd en energie wel beter kunnen besteden dan aan een oeverloze discussie over het al dan niet aanblijven van één of andere zwart geschminkte pipo piet.

Mensen zijn door dit fenomeen kennelijk gekwetst en ze voelen zich gediscrimineerd. Ook al vind ik het misschien ook een beetje overdreven, het is nu eenmaal zo en omdat het kennelijk best ‘een ding’ is voor hen, zou ik als individu geen zin hebben in een toestand, mijn schouders ophalen en zeggen: ‘Oké, dan doen we donkerpaarse pieten, of wat dan ook’. In de hoop dat we ons dan weer kunnen gaan richten op belangrijkere zaken en iedereen blij en tevreden is.

De eerste keer dat er een bericht langskwam op Facebook dacht ik serieus dat het een grapje was. Nu denk ik serieus dat we vergeten wat er wél toe doet. Hoe je het ook wendt of keert, de manier waarop Sinterklaas gevierd wordt, heeft geen invloed op mijn kwaliteit van leven of op die van vele anderen (ga ik van uit). Gezondheid, een dak boven mijn hoofd en mijn geliefden om mij heen. Daar geef ik om, dat is wat er toe doet. Wat er ook toe doet, is dat er mensen zijn die veel van dit soort dingen moeten missen.

Deze mensen hebben mij en anderen om zich heen nodig. Aandacht hoort voor een heel groot deel naar de hulpbehoevenden om ons heen te gaan en niet naar de discussie over het al dan niet discriminerende karakter van zwarte piet. En ik weet niet of de mensen die zich gekwetst voelen onder de hulpbehoevende mensen vallen, om heel eerlijk te zijn. Er wordt geroepen, en nog meer geroepen, gediscussieerd in t.v.programma’s en Facebook en Twitter worden overladen met berichten over het veelbesproken onderwerp. Bovendien wordt er gediscussieerd over de discussie zelf.

En weet je, mocht er dan opeens een crisis in je persoonlijk leven rauw op je dak komen vallen, dan zal die hele discussie je een worst wezen, aan welke kant je ook staat. Laat er een eind aan komen, alsjeblieft. Laten we ons richten op zaken die er wat mij betreft meer toe doen in dit leven. Wat zou dat mooi zijn, wat een verschil zou dat maken. Stel je voor dat de discussie ten einde zou zijn, een zucht van verlichting toch? De enige vraag die dan nog stilletjes in mijn gedachten rondspookt: ‘Wat zal het volgende zijn om ons met zijn allen druk over te maken?’