We staan stil. Auto’s voor ons en auto’s achter ons. De jonge medewerkers van het parkeerterrein beginnen zich te overduidelijk te vervelen. De uitrijkaarten zijn allang en breed gescand. We staan in de warmte en vragen ons af hoe lang het nog gaat duren. Het valt mee, met een minuut of 10 zijn we van het terrein. Aan de andere kant van de weg is een gestage stroom auto’s en bussen. Onderweg naar waar wij net vandaan komen. De radio staat aan en we luisteren naar een nieuwsbericht: ‘Niet meer naar de keukenhof komen, het parkeerterrein is vol en het is stervensdruk’. We moeten lachen. We hebben er al een lange en goede dag op zitten. Om 08:00 al voor de poorten staan heeft zo zijn voordelen.
Er staat al een redelijke rij zo ’s ochtends vroeg. Maar de lengte van deze rij valt in het niet bij wat we zien aan mensen als we om een uur of 14:00 het park weer verlaten. In het park is het genieten van de pracht van de bloemen en de bomen. Wauw!
Het is dus nog even redelijk rustig en we krijgen de kans om de kinderen dingen uit te leggen over vleesetende plantjes enzo…
Brent geniet met volle teugen.
Hij krijgt te smaak te pakken
met foto’s maken. Nu ben ik zelf niet iemand die constant de camera bij zich heeft, maar het is hier natuurlijk bij uitstek een plaats waar je prachtige plaatjes kan schieten.
En we genieten nog even verder van water en zon! Het schijnt dat er op deze plek ongeveer 1 persoon per dag in het water valt, haha!
Selfie’s en foto’s
Zolang het rustig is, vallen de vele foto’s en camera’s nog niet op. Een Amerikaans stel vraagt ons een foto te maken van hen en Nijntje. Voor de kids in ‘The States’. Ik kan er niks aan doen, maar ze zijn serieus waar hét stereotiep van Amerikaanse toeristen. Even verderop is een statief opgebouwd en duiken 2 mensen tussen de tulpen terwijl de auto-timer aftelt en flitst. Mensen zijn zo vriendelijk om even niet voor de camera langs te lopen. Nu kan het nog. Zo rond een uur of 11:00 ben ik het zat om voortdurend rekening te houden met fotograferende mensen. Ik kuier rustig door met mijn oudste aan de hand en voel me enigszins geïrriteerd als er opeens ‘excuse me!’ naar me wordt geroepen. Sorry, maar niet sorry…
En dan die selfie’s! Ik doe ook maar een duit in het zakje en maak een geweldige selfie van mezelf en iemand die sterke gelijkenis vertoond met Willem van oranje. Beter kan je niet hebben!
Weet je dat de keukenhof paadjes en dergelijke aanlegt tussen de bloemen zodat mensen een foto van zichzelf tussen de tulpen kunnen maken? Dit idee is uiteraard uit nood geboren, maar er wordt dankbaar en veelvuldig gebruik van gemaakt. (link)
Op talloze plekken kun je poseren en moet je zelfs in de rij staan om een plaatje van jezelf te (laten) schieten. Een boot, een trouwjurk, een klomp enzovoorts.
Bloemen, bloemen en bloemen
Hoe dan ook. De bloemen stelen de show. Er zijn enorme tulpen die tot aan je middel rijken en kleine tulpjes in allerlei kleuren. Her en der staan prachtige bloemenmixen en in de orchideeënhal kan ik mijn hart ophalen. Het liefst aai ik al die mooie bloemen even. En als ik een veld vol kleur zie, dan zou ik er het liefst induiken. Lijkt me overigens niet verstandig en dus geef ik mijn kinderen het goede voorbeeld maar.
Afraden of aanraden?
Aanraden, zeker aanraden, maar niet op de drukke dagen. Kom je wel op een drukke dag, wees vroeg en op tijd. Dat werkt. Het werd (zaterdag 20 april) rond 11:00 pas zo druk dat we er ‘last’ van begonnen te krijgen. Maar dan ben je al een eind op weg in de dag en heb je al volop gezien wat je wilde zien. Met kinderen loop je natuurlijk altijd anders en daar moet je rekening mee houden. Desalniettemin, als je de kans hebt, kom genieten van die bloemenpracht!