Ontspannen, rust. Even niks hoeven. Geen werk, de meeste activiteiten hebben een zomerstop. Als er niet zo veel hoeft, dan merk je pas hoe ontspannen je kunt zijn. Het is even op adem komen. En dan merk ik dat ik mezelf een stukje aardiger ga vinden. Ik kan meer hebben, ben niet prikkelbaar en ook mijn creativiteit komt vele malen beter op gang. Ik zing veel meer, en ik bedenk van alles om te doen of te maken. Alles lijkt meer vanzelf te gaan en ik begin me af te vragen of wij mensen niet gewoon zo bedoeld zijn. Je weet wel, rustig, genietend, stressloos…
Ik leun achterover in mijn campingstoeltje en vraag me af hoe dat nu straks moet, als alles weer begint. Eigenlijk wil ik deze ‘staat van zijn’ vasthouden. Ik wil dat gevoel van ontspannen zijn niet meer kwijt. Maar hoe dan? En heel even loop ik mijn activiteiten na. Wat kost energie, wat geeft energie, waar zitten de knelpunten en hoeveel van wat ik doe, is daadwerkelijk nuttig? Maar eigenlijk wordt ik van zulke overdenkingen ook al moe. Misschien moet ik wachten tot mijn pensioen? Ik ben al 37…
Vakantie is doorgaans een langere aaneengesloten periode, bedoeld om plezier te hebben, te ontspannen en/of tot rust te komen. Hoe harder je die vakantie nodig hebt, hoe meer er waarschijnlijk in je dagelijks leven is dat te veel energie van je vraagt. Over lang niet alles heb je zeggenschap, maar ik zou zeker kijken naar dingen waar je nog wat mee kunt schuiven. Hak eens een knoop door waar je al zo lang tegenaan loopt hikken. Zeg eens nee, trek je eens terug, en trakteer jezelf op iets lekkers, of probeer het voor elkaar te krijgen om een middagje te kunnen luieren.
Tja, en wat ga ik doen… Deze vakantie is de eerste vakantie waarin ik eindelijk wat rust en (eigen) ruimte ervaar. De kinderen doen niet meer dag en nacht een beroep op me en de strijd tegen de vermoeidheid lijkt vooralsnog gestreden. Het was een aantal jaren loodzwaar en die lijken nu voorbij. Daarmee zeg ik overigens niet dat er geen geluksmomentjes waren.
Tja, ik ga met goede moed aan de slag op school, met muziek, en last but not least, mijn prachtige gezinnetje. Ik doe wat ik kan en ik wil me niet druk maken over dingen waar ik niks aan kan veranderen. Eén van de belangrijkste dingen die ik vasthoud zullen mijn ‘stille tijd momentjes’ zijn. Want ik kan sleutelen aan de voorwaarden om rust te ervaren in mijn leven, maar van binnen naar buiten werkt nog altijd beter dan van buiten naar binnen!