Sint, Sint, Sint…

‘Zit jij in de Sintcommissie?’ Tijmen kijkt me plagerig aan om vervolgens in de lach te schieten. Deborah in de Sintcommissie. Alsof het erom gedaan wordt, want ik ben iemand die, laat ik het zachtjes uitdrukken, Sinterklaas niet zo leuk vind. Maar ja…. Het komt ieder jaar terug. En ik probeer  mijn best te doen om niet te vaak en te veel te ventileren dat ik het echt allemaal heel stom vind. En aangezien ik nu een blog heb die soms als uitlaatklep fungeert, zal ik vandaag op een rijtje zetten waarom ik het feest niet zo leuk vind, en hoe ik er dan maar in ga staan, want om nu een paar weken lang te blijven mopperen…

Nep
Als er iets is wat mij kenmerkt dan is het dat ik vaak bezig ben met onderscheid tussen echt en nep. Ik houd niet van verkleden. Het heeft me nooit aangesproken. En die beste man is verkleed. Ik kan niet zien welke of wat voor persoon het is en dat vind ik gewoon een beetje vervelend.

Gekte
Je wordt met het hele gebeuren om de oren geslagen, het is overal om je heen; oneindig veel snoepgoed, van alles op t.v., social media, folders, winkels. En ik vraag me af of het hele feest uit balans is geraakt. Mijn kinderen zijn overigens niet overgevoelig voor zover ik weet, maar op de scholen is het soms flink aanpoten met al die stuiterballetjes. Kinderen met autisme of andere stoornissen raken overprikkeld en het merendeel van de kinderen is een tijdlang ‘hieperdepiep’. Ook is de spanningsboog korter. De flexibiliteit gaat eruit. Naast de mensen die uitkijken naar een gezellig kinderfeest, zijn er zeker zo veel mensen die een grote zucht van verlichting slaken als het allemaal weer voorbij is.

Hebben
Misschien raakt mijn beeld vertekend, maar ik kan me nog zo goed herinneren dat toen ik in de jongere groepen werkte dat de kinderen wekenlang bezig waren met speelgoedboeken en uitzoeken wat ze graag wilden hebben. De reclames in deze dagen doen er geen goed aan. Het meest geweldige en dure speelgoed wordt gepresenteerd en het lijkt opeens de normaalste zaak van de wereld dat je cadeautjes koopt van heel wat eurootjes. En dan denk ik weer aan die kartonnen buis die we al 3 jaar in huis hebben staan. Daar kunnen knikkers doorheen rollen, en aluminium balletjes, kost niks…Het is niet zo zeer dat ik anti-cadeautje ben, maar het lijkt hier en daar gewoon door te slaan. Ik schaam me soms voor onze welvaart. Eén blik in mijn huiskamer bevestigt die welvaart…

Focus
Nog voordat kinderen goed en wel kunnen beseffen wat het feest inhoudt, worden ze in pietenpakjes gehesen en meegenomen naar een hoop met drukte waar ze nog niet zo veel mee kunnen. Ouders en opa’s en oma’s gaan helemaal los voor hun baby of dreumes die nog geen enkel besef heeft van het hele circus. Zijn dat stiekem geen voorbeelden van volwassenen die het zelf maar al te leuk vinden en niet kunnen wachten om zélf het feest te vieren? Is niet erg hoor, maar de focus ligt dan niet op de kinderen. Of ben ik nu te scherp?

Hoe moet dat nu in huize aan de Wiel?
Wij volgen onze kinderen, kijken hoeveel ze er mee bezig zijn. Brent maakt het feest dit jaar voor het eerst bewust mee. Hij ziet en hoort veel op school en ik weet dat er gesprekjes zijn waarbij gevraagd wordt of kinderen al iets in hun schoen hebben gehad. Thuis merken we nog niet dat Brent zijn schoen wil zetten, dus wakkeren we verder niks aan. Wat mij betreft mogen hij en Ruben op 4 december een schoentje neerzetten bij de open haard. Daar doen wij een klein cadeautje in. Drie keer raden wat ik antwoord als Brent vraagt wie het cadeautje in zijn schoen heeft gedaan 😉

En oh ja, pakjesavond? Doen we gezellig bij opa en oma. Niet te veel, niet te uitgebreid, gewoon leuk en zonder druk. I love it!