Vertel jij altijd aan iedereen hoe jij je voelt? Ik heb dat in ieder geval niet, tenzij ik gewoon blij en vrolijk ben natuurlijk. Dan is dat doorgaans geen probleem. Als ik niet zo lekker in mijn vel zit, dan durf ik dat echt wel toe te geven aan anderen, maar echt toegeven dat ik me ronduit belabberd voel en er gewoon even geen zin meer in heb en het gewoon even echt niet zie zitten… Die houd ik heel vaak voor mezelf of ik doe er een stukje rede bij. een sausje als het ware, zodat het niet zo heftig overkomt. Zo van: ‘Ik voel me niet zo fijn, want (…), maar het kan altijd erger’. Of ‘ Het kost me veel moeite om de ballen in de lucht te houden, maar het lukt, en dat kun je niet van iedereen zeggen’. En ja, positiviteit hebben we nodig. In zekere zin moeten we wel, want je gaat ten onder als je focus ligt op de dingen die niet goed gaan.
Toen we nog in de coronaperiode zaten ontmoette ik iemand die naar mij toe de vrijheid nam om eens even ongenuanceerd te zeggen hoe verschrikkelijk niet leuk alles op dat moment was. En doordat zij er even lucht aan gaf hoe zat ze het allemaal was, baande ze voor mij de weg om te doen wat ik al veel te lang niet had gedaan. Regelrecht uitspreken hoe #@%&*! ik alles vond rondom die stomme coronatoestanden. De woorden stroomden uit mijn mond en ergens leek het net alsof de sluizen opengingen. Ondertussen begon het natuurlijk weer te regenen. Ook dat verzuchtten we naar elkaar. Stom stom stom! We namen afscheid en ik vervolgde mijn weg zo snel mogelijk naar huis.
Opvallend was dat ik mijzelf een stukje lichter voelde. En ik dacht bij mezelf. Dit moet ik vaker doen. Gewoon eens even eruit gooien hoe !@$!$@#$! ik mezelf eigenlijk voel. Het is best gek om dit nu te schrijven, want het gaat nu best oké, maar soms heb je ook gewoon van die dagen ertussen toch? Ik ben van nature positief, vrolijk en energiek. Maar er zijn dagen dat het haast lijkt dat ik daar onderweg wat van lijk te zijn verloren. Maar dan zijn er ook weer andere dagen waarop ik het liefst zingend door mijn dagelijkse dingen ga. Hard zingend over straat doen wij mensen niet echt, maar als ik mezelf toestemming geef om te laten merken hoe ik me voel, misschien dat anderen er dan wat aan hebben?
Gevoel wil er uiteindelijk gewoon uit. Negatief of positief. En daarvoor moet je wel de deurtjes van je hart openzetten. En daar zit vaak het probleem, dat doen we niet altijd even gemakkelijk. Het is ook wel een kwestie van mensen kunnen vertrouwen, want je gevoel uiten, maakt je kwetsbaar. Je zet je deur open om er iets uit te laten, maar wat als iemand daar misbruik van maakt? Toch is het raadzaam om zo nu en dan de deurtjes te openen, want gevoel laat zich niet opsluiten. Linksom of rechtsom, het komt er uit en dat ziet er niet altijd fraai uit. Dus gun jezelf een heerlijke mopperbui, huilbui, lachbui of dansje. Ik wens je toe dat je de mensen om je heen zult hebben waarbij je je veilig voelt. Mensen die niet over jou oordelen en onvoorwaardelijk van je houden, ook als het er allemaal even niet zo handig uitkomt. En je weet, er is altijd sowieso één persoon bij wie je volledig jezelf kunt zijn en Hij heeft altijd tijd voor je. Geen enkele open deur brengt hem van zijn stuk. Je hart bij hem uitstorten is volledig veilig en Hij weet echt wel raad met je!