Broos, kwetsbaar, fragiel, zwak. Zomaar wat woorden die ongeveer hetzelfde betekenen als het onderwerp van de bloghop van deze en voorgaande maand. En wat is dan dat onderwerp waar ik me aan waag te schrijven vandaag? En vind ik het eigenlijk wel zo een leuk onderwerp? Nee, dat vind ik het niet, want ik houd er niet van om ermee geconfronteerd te worden, maar gelukkig hoef ik er ook niet in te blijven hangen. Dat is namelijk helemaal niet de bedoeling van de bedenker van het thema.
Ons leven is zo bijzonder kwetsbaar in de brede zin van het woord. Onlangs is een vriendin van mij bevallen. Alles behalve onbevangen heb ik die dag gewacht op de verlossende woorden: ‘Ze is bevallen en alles is goed gegaan!’ Want dat alles goed gaat, nu ja, dat is niet vanzelfsprekend. Daar kan ik je genoeg over vertellen, en ik niet alleen. Mijn beide kinderen zijn door genade bij ons. Want normaal bevallen, laten we zeggen, dat is niet echt mijn talent.
Dingen breken, dingen gaan kapot, relaties, levens, harten. Onze wereld is niet breekbaar, die is reeds gebroken. Die brak op het moment dat Adam en Eva het onderscheid wilden weten tussen goed en kwaad. Op het moment dat ze besloten voor zichzelf te gaan. En toen…….
Toen leefden we in een gebroken wereld, waar mooie dingen breekbaar zijn, kapot kunnen gaan en anders wel kapot worden gemaakt. Op kleinschalig niveau, maar zeker ook op grootschalig niveau. Vul maar in hoe: lees een krant, kijk het journaal, luister maar eens naar mensen op straat. Oh, dit gaat niet de kant op die ik wil. We gaan de focus verleggen.
Het allerbelangrijkste is onbreekbaar, of beter gezegd, DE allerbelangrijkste is onbreekbaar. En daar is onze hoop!
Ondanks de gebrokenheid in de wereld, zijn de mooie dingen de wereld nog niet uit. Er is zo ontzettend veel over,dat getuigt van de liefde van God, onze Vader. Mijn vriendin die me vertelt over hoe prachtig het was toen haar dochtertje op haar buik werd gelegd. Het prachtige kleurenspel in de lucht bij een mooie zonsondergang. De slappe lach hebben met je buurvrouw. De arm die om je heen wordt geslagen als je het zelf even niet meer trekt. Mooie dingen zijn misschien breekbaar, maar ze hoeven niet persé kapot te gaan.
Met deze blogpost neem ik deel aan de bloghop van december/januari 2016/2017
Host van deze periode: www.krulliesschrijfselssite.wordpress.com
Zeer mooi