Bemoedigen

‘En, hoe is het met jou?’ Vraagt ze terwijl ze een arm om me heen slaat. ‘Moe’, zeg ik. ‘Heel erg moe’. Ik geef een korte uiteenzetting van de gebroken nachten en de intensieve dagen met mijn niet fitte en buitengewoon temperamentvolle peuter. Ze kijkt me aan en ik zie dat ze me begrijpt. Ze heeft haar portie ook gehad en ze weet wat het is. Er komt geen advies, geen vraag of ik niet te veel doe, wel goed voor mezelf zorg etc. etc. Want ze weet dat het is wat het is. ‘Ja’, zeg ik. ‘Kiezen op elkaar en vertrouwen en volhouden, wachten tot het weer beter wordt.’ 

De artikelen die mensen tegenwoordig schrijven gaan heel vaak over de oplossing van een probleem. Ik kan het ook hoor. Kom maar op. Heb een opleiding psychologie gedaan, en ik kan ook een aantal voorbeelden uit de dagelijkse praktijk aandragen waarbij het mij wel degelijk iets opleverde om zaken uit de theorie toe te passen in mijn leven. Maar geef mij niet het gevoel dat ik super verantwoordelijk ben voor mijn eigen welzijn, dat ik volledige regie over mijn leven kan voeren, of moet leren accepteren of wat dan ook.  Leven is onvoorspelbaar en als ik over mijn grens ga, (omdat het soms nu eenmaal niet anders kan), dan wil ik niet ook nog eens bezig zijn met tobben over het hoe of wat. Soms is het gewoon wat het is.

De vrouw die mij sprak, bemoedigde mij meer met haar begrip dan ieder ander had kunnen doen met welgemeende adviezen over hoe ik mijn leven beter in zou kunnen richten, waar de angels misschien zouden kunnen zitten of goede ideeën over kinderopvang, kinderoppas, werktijdsfactor of wat dan ook. Bemoediging is ook heel iets anders dan oplossen (nu zeg ik niet dat het zoeken naar oplossingen verkeerd is!)

Het resultaat van bemoediging is dat iemand weer moed heeft om door te gaan. Bemoediging is begrip en een figuurlijk steuntje in de rug. ‘Kom op, hou vol, het komt goed, zelfs als je het zelf nog niet zo ziet.’ Positieve woorden zonder veroordeling. Iemand die weet hoe bemoediging werkt, is gericht op de ander, en niet op zichzelf. Soms is dat even alles wat je nodig hebt, bemoediging, niets meer en niets minder. En het mooiste is dat mensen je soms bemoedigen zonder dat ze het door hebben. De vrouw waar ik het over had weet denk ik niet meer dat die liefdevolle blik, die oprechte arm om me heen en die paar uitgewisselde zinnen, al genoeg waren voor mij om mezelf bemoedigd te voelen. Het hoeft niet groot te zijn, als het maar écht is.