Voor als je tekort schiet

Chaos, het is de reden dat ik zo graag overzichtjes maak, het is waarschijnlijk de reden dat ik zo graag schrijf. Het is ook de oorzaak van talrijke kleine foutjes en vele momenten van onzekerheid. Mijn hersenen zijn nogal eens in de war namelijk. En dat kan in het dagelijks leven best wel eens lastig zijn, niet alleen voor mij, maar ook voor de mensen om mij heen. Gelukkig kan ik er meestal om lachen. Maar toch…

Neem bijvoorbeeld de situatie die we hadden tijdens het Sinterklaasfeest op onze school. Een kwartier lang met een aantal VSO-groepen op de gang moeten wachten was niet mijn bedoeling natuurlijk, maar het gebeurde wel. Om heel eerlijk te zijn weet ik niet eens meer hoe het precies kwam. Misschien waren de cijfers van het tijdstip gaan dansen in mijn hoofd, misschien kon ik geen wijs meer worden uit de verschillende informatiestromen, hoe dan ook, het was weer eens gebeurd en ik kon niet anders dan excuus maken en flink van mezelf balen.

Gelukkig neemt het doorgaans geen groteske vormen aan. Er zijn zelfs mensen die denken dat ik het allemaal heel goed op een rijtje heb. Dan doe ik het lang zo slecht nog niet, zeg ik dan maar tegen mezelf. Ik weet dat ik lijstjes moet maken, kruisjes op mijn hand moet zetten, mijn spullen moet ordenen. En het allerbelangrijkste: Ik heb anderen nodig. Ik heb anderen nodig om me te helpen overzicht te krijgen, of om erg te hebben in die kleine (belangrijke) dingetjes. Ik kan het namelijk niet alleen, hoe ik ook mijn best doe, keer op keer blijk ik bepaalde eigenschappen te missen. Dus geef ik toe… Ik heb mensen nodig die hebben wat ik niet heb. Mensen met iets minder chaos en iets meer orde. En God zij dank, zijn die er.

Veel dingen in onze maatschappij gaan supersnel, zo veel informatiestromen, zoveel verwachtingen, zoveel doelstellingen. Bewust of onbewust kijken we naar onszelf en hebben we een idee van wat er nog beter kan. We worden aangemoedigd om er iets aan te doen. Te werken aan onszelf. In principe een goede zaak, en je moet er echt het beste van maken. Maar er komt ook een punt dat het is wat het is, je hebt niet alles in huis. Dat kán ook niet en het hoeft ook eigenlijk niet. Je zwakke punten horen bij jou. Evenals je sterke punten.

Die sterke punten zijn in mijn ogen voornamelijk bedoeld om anderen te helpen. Niet iedereen kan wat jij kan, niet iedereen is zoals jij bent. Iedere kracht komt met een zwakte, en iedere zwakte komt met een kracht. En als je er wat beter over nadenkt zit het prachtig in elkaar. Wij mensen hebben elkaar nodig. Die rijke directeur daar in zijn grote kantoor? Wie weet brengt de schoonmaakster die dagelijks even om het hoekje kijkt, net even dat sprankeltje dat hij na een lange dag concentratie nodig heeft. Iedereen heeft iets wat een ander niet heeft en andersom. Die duo-collega van mij die af en toe bang is dat ze te voortvarend is, in feite voorziet ze mij van overzicht waardoor ik sneller aan (de bergen) werk kan beginnen en minder vergeet. En tegelijkertijd ben ik dan degene die er wat ontspanning en rust in kan gooien zo op zijn tijd.

Wij zijn geenszins bedoelt om op eilandjes te leven. Mensen komen het beste tot hun recht als ze samenwerken en de dingen doen waar ze goed in zijn. We hebben elkaar nodig, we mogen en kunnen elkaar aanvullen. Zonder arrogantie en met plezier en liefde. Accepteer wie je bent, doe wat je kunt en wees dankbaar dat je niet in een wereld leeft waar allemaal kopietjes van jou rondlopen. Het zou wat zijn…