‘Stel je zelf eens eerlijk de vraag.’ Iedere tekst die daarmee begint, lijkt iets te suggereren…..Ontken jij misschien iets?
Of ik mijn werk nog altijd even bevlogen en energiek doe? Of ik op de automatische piloot sta? Antwoord één: ja en antwoord twee: nee….Maar mijn antwoorden leveren mij helaas geen vrijstelling op voor de verplichte inspiratiemiddag. Over de kracht van werken met bevlogenheid. Speurend tussen de workshops over werkdruk, werklust, balans en ontwikkeling vind ik uiteindelijk een workshop met een onderwerp waar ik nog niks van weet: pensioen. Maar eerst nog even terug naar de bevlogenheid.
Bevlogenheid in het onderwijs. Een actueel thema, want wie bevlogen is, heeft o.a. minder kans op een burn-out en levert betere prestaties. Er is recent onderzoek naar gedaan en wie ben ik om het met mijn blogje op te nemen tegen een gedegen onderzoek. Ik ga het niet proberen, want daarvoor heb ik me niet goed genoeg ingelezen. We hebben de uiteenzetting van het onderzoek gepresenteerd gekregen aan het begin van de middag. Leuk…..maar…..Hoeveel liever had ik die ochtend mijn leerlingen de lessen gegeven waar ze recht op hadden. Vanwege de geplande inspiratiemiddag ontbrak het me aan tijd om mijn taken voor deze week af te krijgen. Over mijn uren ga ik niet meer heen, been there, done that.
Tijdens de workshop over pensioen wil het gegeven dat ik nog best content ben met mijn keuze. Het gegeven wil ook dat er een brandoefening wordt uitgevoerd in het halve uurtje dat we tot onze beschikking hebben. Of we even buiten in de storm willen gaan staan zonder onze jassen…..We besluiten unaniem dat de hal goed genoeg is en wisselen veelbetekenende blikken met elkaar. Gelukkig mogen we even later onze workshop hervatten.
Aangezien mijn zoon deze dag zijn vierde verjaardag beleeft, besluit ik na mijn pensioenworkshop soort van stiekem te vertrekken. Dankbaar stap ik in mijn auto. In gedachten bij de mensen die nog een ronde te gaan hebben, inclusief ludieke afsluiting. Als ik later van een collega hoor over de ‘adem in, adem uit workshop met gesloten ogen en handen op de knieën’ moet ik toch even heel hard lachen. Tijdens de ludieke afsluiting besloot ze weg te gaan op het tijdstip waarop het afgelopen zou zijn. Heel wijs……Want stel jezelf eens eerlijk de vraag: Zijn grapjes over linksdragende Sinterklazen met schimmel tussen de benen besteed aan een zaal met heeeeeeel veeeeeel juffen?